Masallar hep yarım kaldı bu ülkede. Babaların evlatlarına okuyacakları daha çok masal vardı halbuki.
Masallar gittikçe tükendi her genç ölümle birlikte. Babalar belki çocuklarını bırakıp gitmedi ama çocukları koparıldı onlardan. Binbir türlü akılalmaz sebeple üstelik. Dövülerek, işkence edilerek, taciz edilerek...
Belki artık masallar anlatılamıyor ama söylenecek sözler tükenmemeli en azından bu ülkede. Kanayan her yara, toprağa vaktinden çok önce giren gencecik bedenler unutulmamalı ki en azından düşlerdeki ülkenin olduğu masalların ihtimali dursun bir köşede.
Bu ülkede ne zaman genç bir insan öldürülse hep bunu dinledim ben.
Yarım kalan her masalın ardından...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder