4 Ağustos akşamı, İstanbul ile konuşacak Waters. Ben o an kilometrelerce uzakta elim The Wall albümünde, play tuşunda bekliyor olacağım. Belki o an, kafamda İstanbul'daki atmosferi canlandırarak dinleyeceğim albümü. Büyük bir iç çekişle.
Büyük alkış sesleriyle başlar konsere. O an odamda saatin rutin sesi yankılanır, ben de başlarım Pink Floyd yolculuğuna.
Birkaç saat sonra biter konser, belki ben uykuya daldığım sıralarda da Waters, İstanbul'dan ayrılır.
En azından birkaç saat aynı ülkede nefes almaktır gecenin tesellisi.
O, Comfortambly Numb çalarken İstanbul semalarında, aynı anda kilometlerce uzakta bir yerde kayıttan dinlenir o gece.
''The Wall'' konserinden çok uzakta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder